De artsen van ZNA hebben een negatief advies gegeven over de financiële regeling in het fusieziekenhuis ZAS, het Ziekenhuis aan de Stroom. Een verband met het tumult dat ontstond na de schorsing van zeven radiologen, met wie intussen een dading is gesloten, is niet denkbeeldig. Het systeem van co-governance waar BVAS al langer voor pleit, had wellicht veel problemen kunnen voorkomen.
De fusie van ZNA en GZA tot het Ziekenhuis aan de Stroom (ZAS) staat on hold na een negatief advies van de ZNA-artsen over de voorgestelde financiële regeling. Dat advies kwam er na een week van tumult over de schorsing van zeven radiologen en de manier waarop het ziekenhuis daarover communiceerde. De samenwerking met de radiologen is inmiddels via een dading stopgezet.
BVAS heeft geen inzage in het dossier en kan zich dus niet uitspreken over de medische of de financiële kant van het verhaal.
We stellen wel vast dat er sprake is van een vertrouwensbreuk tussen artsen en beheerders. De onderliggende machtsstrijd die gevoerd werd, heeft niet alleen de reputatie van de radiologen geschaad. Ook het ziekenhuis heeft ernstige reputatieschade opgelopen.
Had dit hele debacle vermeden kunnen worden door een evenwichtig systeem van co-governance waarin artsen en beheerders samen het ziekenhuis besturen op basis van dezelfde principes van accountability en transparantie? Co-governance is in elk geval een hot topic, het staat hoog op de agenda van de overlegorganen tussen artsen en ziekenhuizen.
BVAS is voorstander van zo’n bestuursmodel omdat het zowel voor artsen als beheerders medebeslissingsrecht garandeert en tegelijk ook verantwoordingsplicht met zich meebrengt.
Co-governance vereist dat de artsen bereid zijn om de directe kosten die verbonden zijn aan hun medische activiteiten transparant te maken. Omgekeerd impliceert dit ook dat de ziekenhuisbeheerders dezelfde transparantie aan de dag leggen over de indirecte kosten die ze doorrekenen, en zeker over de indirecte kosten op medische activiteiten.
Een volledige transparantie van de financiële stromen en een wettelijke waarborg dat het professioneel gedeelte van het artsenhonorarium onaantastbaar is, zijn basisvereisten om dit medebeheer tot een goed einde te brengen. Co-governance, gekoppeld aan een duidelijke en evenwichtige financiële regeling met de artsen, is ook in Antwerpen gewenst en vereist in een ziekenhuis met een moderne visie.
Dr. Johan Blanckaert, voorzitter BVAS
